Ο Γιάννης Ρίτσος «κοσμεί» το ασύλληπτης ομορφιάς μετρό της Στοκχόλμης

Οι στίχοι του σπουδαίου Ελληνα ποιητή Γιαννη Ρίτσου «κοσμούν» το μετρό της Στοκχόλμης, τη μεγαλύτερη γκαλερί τέχνης στον κόσμο μήκους 110 χιλιομέτρων.

Το μετρό της Στοκχόλμης μπορεί να μην είναι το μεγαλύτερο, ούτε το πιο πολυσύχναστο, αλλά είναι σίγουρα είναι το πιο όμορφο μετρό στον κόσμο. Κάθε διαδρομή με το Tunnelbana είναι μια ασύλληπτη εμπειρία, αφού πρόκειται για μια ατέλειωτη γκαλερί τέχνης (η μεγαλύτερη στον κόσμο) μήκους 110 χιλιομέτρων.

Μετρό Στοκχόλμης - Φωτο Λάμπρος Τσιαπάλης
 Εκπληκτικά έργα τέχνης κοσμούν τα υπόγεια τοιχώματα των 90 από τους 100 σταθμούς του μετρό, με έργα-μωσαϊκά, γλυπτά, ψηφιδωτά και εγκαταστάσεις - από τουλάχιστον 150 καλλιτέχνες.

Μετρό Στοκχόλμης - Φωτο Λάμπρος Τσιαπάλης
 Εκεί, στα τοιχώματα του πιο όμορφου μετρό στον κόσμο υπάρχουν γραμμένοι οι στίχοι του σπουδαίου Ελληνα ποιητή Γιάννη Ρίτσου. (Ευχαριστούμε τον ερασιτέχνη φωτογράφο Λάμπρο Τσιαπάλη για την ευγενική παραχώρηση των φωτογραφιών στο TheTOC). Η συγκεκριμένη τοιχογραφία βρίσκεται στον σταθμό Tensta και είναι ένα μέρος του ποιήματος του Γιάννη Ρίτσου «Γράμμα στον Ζολιό - Κιουρί».

Μετρό Στοκχόλμης - Φωτο Λάμπρος Τσιαπάλης
 Διαβάστε εδώ τη σχετική στροφή του ποιήματος: Ζολιό, πολλοί θα βάζαν την υπογραφή τους κάτου απ' το γράμμα μου όμως δεν ξέρουν γράμματα θα 'βαζαν μονάχα ένα σταυρό σαν τους χωρικούς τού Μπονίκρο, μα τούτοι που δεν ξέρουνε να βάζουν την υπογραφή τους ξέρουν να βάζουν όλη την καρδιά τους για τη λευτεριά και την ειρήνη και 'γω υπογράφω για όσους ξέρουν να βάζουν όλη την καρδιά τους για τη λευτεριά και την ειρήνη.

Μετρό Στοκχόλμης - Φωτο Λάμπρος Τσιαπάλης
 Οι περισσότεροι σταθμοί του μετρό της Στοκχόλμης δημιουργήθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Σχεδόν κάθε σταθμός έχει τη δική του γκαλερί, ενώ η κατασκευή του άρχισε το 1947. Οι πρώτοι σταθμοί εγκαινιάστηκαν από τον Σουηδό βασιλιά το 1951, ενώ ο τελευταίος άνοιξε το 1994.  
Δείτε παρακάτω μερικές ακόμα φωτογραφίες του πιο εντυπωσιακού μετρό στον κόσμο.

ΠΗΓΗ: http://kataggeilte.

Read More

Η Αρκαδία από τη γέννησή της μέχρι και σήμερα!!!

Δείτε ενα εξαιρετικό βίντεο από τη γέννηση της Αρκαδίας μέχρι και σήμερα!!!

Read More

Το λεξικό των τσοπάνηδων: Λέξεις που πρέπει όλοι να γνωρίζουμε

Αποκόβω: απογαλακτίζω.
Αγγειό (το): δοχείο, σκεύος.
Ανάρμεγος: το θηλυκό ζώο που δεν έχει αρμεχθεί. Είναι ανάρμεγο το κοπάδι.
Απλάδι (το): Κλινοσκέπασμα από προβατίσιο μαλλί….
Αρβάλι (το): Χάλκινο ή τσίγκινο στρογγυλό δοχείο με χερούλι για το άρμεγμα των ζώων.
Αρνάδα: Χρονιάρα προβατίνα που κρατήθηκε για «έχει», δηλ. για αναπαραγωγή. Στα γίδια λέγεται κατσικάδα.
Ασαλά(γ)ητος: αυτός που δεν παίρνει από ορμήνιες, που κάνει ότι του κατέβει στο μυαλό.
Βάκρα: Προβατίνα με άσπρο τρίχωμα στο σώμα της και μαύρες κηλίδες μόνο στο μούτρο της.
Βετούλι (το): Κατσίκι ενός έτους.
Γαλάρια (τα): Τα γεννημένα πρόβατα ή γίδια που κρατούν (έχουν) γάλα. Σε αντίθεση με τα στέρφα που δεν έχουν.
Γάστρα (η): Σιδερένιο θολωτό σκέπασμα. Στη γάστρα ψήνονταν το ψωμί, ορισμένα φαγητά και ολόκληρα αρνιά ή κατσίκια.
Γκιόσα (η): Η γίδα με μαύρο σώμα και άσπρη κοιλιά.
Γκισέμι (το): Τραγί ή κριάρι μουνουχισμένο και μεγαλόσωμο, οδηγός του κοπαδιού που φέρνει το μεγαλύτερο κουδούνι.
Γκλίτσα: Ποιμενική μαγκούρα με σκαλιστή λαβή.
Ζλάπι (το): Η φράση «παρουσιάσκη ζλάπι» σημαίνει ότι εμφανίστηκαν στα πέριξ λύκοι ή τσακάλια και πρέπει να προσέχει ο τσοπάνης.
Ζυγούρι (το): Πρόβατο που μόλις έχει περάσει το πρώτο έτος της ηλικίας του.
Ζωντανά (τα): Τα πρόβατα και τα γίδια συνολικά. Αλλιώς τα πράματα.
Κάδη (η): Ξύλινο ψηλό δοχείο με στενή βάση για το χτύπημα του γάλακτος.
Κακαράντζα (η): Τα περιττώματα, η κοπριά των ζώων.
Κάλεσα: Προβατίνα με σώμα άσπρο, αλλά με μάτια, μύτη και αυτιά μαύρα.
Καπνόγκεσα (η): Κατάμαυρη γίδα με καφέ μούρη.
Καραμάνικη (η): Προβατίνα άσπρη με μαύρους κύκλους γύρω από τα μάτια και φαρδιά ουρά.
Καρδάρα (η): Ξύλινο στρογγυλό δοχείο για το άρμεγμα του γάλακτος.
Κάτσενα: Άσπρη προβατίνα με κόκκινο πρόσωπο.
Κλαπάτσα (η): Αρρώστια των προβάτων.
Κλαρίζω: Κόβω τα κλαδιά δένδρου.
Κλωτσοτύρι (το): Το τυρόγαλο που μένει από το πήξιμο του τυριού, άμα το βράσουμε κάνουμε το κλωτσοτύρι.
Κολήγοι: Σμίξιμο δύο – τριών τσοπάνηδων για κοινή πορεία – συνεταιρισμό εξαμηνιαίο.
Κολλημένα (τα): Πρόβατα με αρρώστια στον πνεύμονα που κολλάει τα παΐδια (πλευρά).
Κολόκουρος (ο): Το πρώιμο μερικό κούρεμα στον αυχένα και στην ουρά του ζώου. Συνήθως γίνεται στο τέλος του Μάρτη.
Κονάκι (το): Αυτοσχέδιο καλύβι από σάλωμα (είδος καλαμιού). Χρησίμευε για καλοκαιρινό κατάλυμα του τσομπάνη, στα ορεινά και το χειμώνα το εγκατέλειπαν για τα χειμαδιά.
Κάπα (η): Χοντρό πανωφόρι από τραγόμαλλο. Φοριέται τους χειμερινούς μήνες.
Κορύτος (ο): ξύλινη και μακρόστενη ταΐστρα ή ποτίστρα για ζώα. Σκαφίδα.
Κορφίγκι (το): βρασμένο, πηχτό γάλα ζώου, το αμέσως μετά τη γέννα.
Κουδούνα (η): Μεγάλο κουδούνι για πρόβατα.
Κουδουνάδες: Κατασκευαστές κουδουνιών.
Κούρος: Το κούρεμα των προβάτων.
Κουτσοκέρα (η): Προβατίνα ή γίδα με σπασμένο το ένα κέρατο.
Κρεμανταλάς: Ξερό και διχαλωτό ξύλο μπηγμένο στο χώμα έξω από το κονάκι για να κρεμούν τις καρδάρες με το γάλα και να μην το φθάνουν τα σκυλιά και τα φίδια.
Κρούτα: Προβατίνα ή γίδα με μικρά και με κοντά τα δύο κέρατα.
Κύπρος (ο): Μεγάλο κουδούνι από μπρούντζο σαν καμπάνα για γίδια και ειδικότερα για το γκεσέμι.
Λόγια (Λάγια) γρίβα: Σπάνια προβατίνα με γκριζωπό τρίχωμα.
Λόγια (Λάγια) μπαλιά: Κατάμαυρη προβατίνα με μια κηλίδα λευκή στο κεφάλι.
Λειβαδάρικο: Νοικιασμένο χωράφι από τον τσοπάνη που χρησιμοποιεί για βοσκή. Το ενοίκιο το πληρώνει σε είδος και συνήθως είναι τυρί.
Μαδημένα (τα): Πρόβατα που τους έχει πέσει μερικά ή ολικά το μαλλί.
Μαντρί: Κατοικία προβάτων.
Μαντρόσκυλος: Μεγαλόσωμος κατά κανόνα σκύλος. Άγριος μα και άγρυπνος φύλακας του κοπαδιού.
Μαξούλι: (το): Το εισόδημα από το γάλα ή από τα μαλλιά των αιγοπροβάτων.
Μαρκάλλος (ο): Η γονιμοποίηση των θηλυκών από τα αρσενικά για την αναπαραγωγή.
Μαρμαρά: Προβατίνα ή γίδα στέρφα (αυτή που δεν γεννάει).
Μαυλάω: Καλώ κοντά μου με ιδιόρρυθμη φωνή οικόσιτα ζώα.
Μονοβύζα (η): Προβατίνα ή γίδα που έμεινε με ένα μαστάρι, επειδή την χτύπησε αρρώστια.
Μπλιόρα (η): Η πρωτογενή γίδα.
Μπουτσκοκάλεσα: Προβατίνα καστανή ως καστανόμαυρη.
Ντορός (ο): Τα ίχνη (πατημασιές) των ζώων πάνω στο χιόνι ή πάνω στον κουρνιαχτό (σκόνη).
Ορμώνω: Κατευθύνω την πορεία ζώου ή κοπαδιού με χειρονομίες και κραυγές.
Παγάνα (η): Η ομαδική οργανωμένη καταδίωξη άγριων ζώων (κυρίως λύκων).
Παρμάρα (η): Ασθένεια με συμπτώματα παράλυσης, που εμφανίζεται κυρίως στα αιγοπρόβατα.
Πρατάρης (ο): Ο βοσκός των προβάτων.
Πρατίνο: Προβατίνα.
Πιτιά (η): Το στομάχι των κατσικιών από το οποίο παίρνουν το πήγμα (ένζυμο), για να πήξουν το γάλα για τυρί.
Ρούσα (η): Προβατίνα ξανθοκόκκινη.
Ρούτα: Προβατίνα με κοντό μαλλί.
Σάισμα (το): Κλινοσκέπασμα ή στρωσίδι από γίδινο μαλλί.
Σαλαγάω: Κατευθύνω με φωνές τα ζώα.
Σιούτος (ο): Το αρσενικό πρόβατο ή γίδι χωρίς καθόλου κέρατα.
Σκάρισμα (το): Καλοκαιριάτικη νυχτερινή έξοδος του κοπαδιού για βοσκή.
Σκάφη (η): Οι μακρόστενες ξύλινες ή τσίγκινες σκάφες στις οποίες έριχναν τροφή ή νερό για τα ζώα.
Σκουληκιάρικο (το): Πληγωμένο ζώο που μολύνεται η πληγή του από τη μύγα και πιάνει σκουλήκι.
Σταλίζω, στάλος (ο): Καλοκαιριάτικη μεσημεριανή ανάπαυση των ζώων κάτω από τον ίσκιο των δέντρων.
Στέρφα (η): Η στείρα θηλύκια.
Στρούγκα (η): Πρόχειρο μαντρί με κλαδιά ή πέτρες για το άρμεγμα των ζώων.
Τάλαρος (ο): μεγάλο ξύλινο βαρέλι για την φύλαξη και διατήρηση τυριού.
Τομάρια (τα): Τα δέρματα των προβάτων ή γιδιών.
Τροκάνι (το): Μεγάλο κουδούνι με δυνατό ήχο για μεγαλόσωμα ζώα.
Τσαγκάδι (το): Η γίδα ή προβατίνα που έμεινε χωρίς θηλασμό (κατσικιού ή αρνιού) π.χ. λόγω αποβολής.
Τσαντίλα (η): Μεγάλα τουλουπάνια για το στράγγισμα του μόλις πηγμένου τυριού.
Τσαρδί (το): Πρόχειρο κατάλυμα από κλαδιά. Καλύβα.
Τσάρκος (ο): Ο παιδικός σταθμός της στάνης. Μια καλύβα που βάζουν τα νεογέννητα αρνιά, όταν οι μανάδες τους πάνε για βοσκή. Αλίμονο σ” όποιον ξένο πλησιάσει τον τσάρκο. Το τσοπανόσκυλο θα τον κομματιάσει.
Τσαρούχια (τα): Αυτοσχέδια παπούτσια από το δέρμα ζώων με φούντα μπροστά.
Τσατάλι (το): Σιδερένιος ή ξύλινος γάντζος σαν τσιγκέλι.
Τσιμπουροβύζα (η): Προβατίνα ή γίδα με πολύ μικρό μαστό.
Τσοκάνι (το): Το πλακέ κουδούνι για τα γίδια. Λέγεται και κραμπακίδα.
Τσούλα (η): Προβατίνα με μικρά αυτιά.
Τσουράπια (τα): Τσοπάνικες κάλτσες φτιαγμένες από μαλλί προβάτου.
Τυρόγαλο (το): Το υγρό που μένει από το πήξιμο του τυριού.
Φλόρα (η): Ολόασπρη γίδα.
(*) Δημοσιεύτηκε στον «Αιτωλοακαρνανικό Τύπο» του Ηλ. Ζαπαντιώτη και αναδημοσιεύτηκε στα «Ευρυτανικά Χρονικά», τ.8, Οκτώβριος – Νοέμβριος- Δεκέμβριος 2003, απ” όπου το αντλήσαμε

Read More

Κοριτσάκι παρακολουθώντας για πρώτη φορά γάμο, ρωτάει. Γιατί μαμά......

Ένα κοριτσάκι, παρακολουθώντας για πρώτη φορά γάμο, ρωτάει τη μαμά του: -Μαμά... Γιατί η νύφη φοράει λευκά; -Επειδή το λευκό είναι το χρώμα της χαράς, και σήμερα είναι η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής της..., εξηγεί η μητέρα της, όσο πιο απλά μπορούσε.
Το κοριτσάκι το σκέφτεται λίγο και μετά ρωτάει: -Τότε μαμά... Ο γαμπρός, γιατί φοράει μαύρα;

Read More

Στην εφορία θα δηλώνονται και τα κατοικίδια ζώα από το 2016!

Την επέκταση του συστήματος των τεκμηρίων διαβίωσης και απόκτησης περιουσιακών στοιχείων και στα κατοικίδια ζώα (σκύλους, γάτες, καναρίνια κ.λπ.) μελετά το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, στο πλαίσιο των αλλαγών που προωθεί για τον εκσυγχρονισμό και την απλοποίηση της φορολογίας εισοδήματος! Το μέτρο θα ενταχθεί στο ευρύτερο πακέτο «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» που προωθεί η κυβέρνηση, όπως προβλέπουν τα αναλυτικά σημειώματα που απεστάλησαν ήδη στους εκπροσώπους των «θεσμών» κατά τις πρόσφατες συζητήσεις με εκπροσώπους του υπουργείου Οικονομικών στις Βρυξέλλες.

Σύμφωνα με τον "Ελεύθερο Τύπο", το σύστημα προσδιορισμού των εισοδημάτων των φορολογουμένων με βάση τα τεκμήρια θα συμπεριλάβει από το 2016 και τις δαπάνες απόκτησης και συντήρησης κατοικιδίων ζώων, καθώς οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών έκριναν και κατάφεραν να πείσουν τον υπουργό Γιάνη Βαρουφάκη ότι το επίπεδο διαβίωσης των φορολογουμένων και συνακόλουθα η πραγματική εισοδηματική τους κατάσταση μπορεί να προσδιοριστεί με μεγαλύτερη ακρίβεια εάν οι φορολογικές αρχές συνυπολογίζουν και τις δαπάνες αυτές!

Οι φορολογούμενοι που έχουν κατοικίδια στα σπίτια τους θα πρέπει από το 2016 να τα δηλώνουν στις φορολογικές τους δηλώσεις σε ειδικό αναλυτικό πίνακα που θα προστεθεί στην 4η σελίδα του Ε1. Στον πίνακα αυτό θα πρέπει να αναγράφουν αναλυτικά στοιχεία για το είδος και τη ράτσα του ζώου και για τις διαστάσεις του, ώστε η εφορία να διευκολύνεται στον προσδιορισμό του τεκμηρίου διαβίωσης με βάση αντικειμενικά κριτήρια που θα καθοριστούν με τη σχετική νομοθετική ρύθμιση. Τα τεκμήρια διαβίωσης με βάση τις δαπάνες συντήρησης κατοικιδίων θα μειώνονται όσο μεγαλύτερη είναι η ηλικία των ζώων.

ΠΗΓΗ   petfriends.gr

Read More

Από που ξεκίνησε το έθιμο το έθιμο της Πρωταπριλιάς;;

 

Τα ψέματα της Πρωταπριλιάς είναι ένα έθιμο που μας έχει έρθει από την Ευρώπη. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές σχετικά με τον τόπο και τον χρόνο που γεννήθηκε το έθιμο αυτό. Δύο από αυτές, όμως, είναι οι επικρατέστερες.

 Από τους Κέλτες  

Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, το έθιμο ξεκίνησε από τους Κέλτες. Λαός της βορειοδυτικής Ευρώπης, οι Κέλτες, ήταν δεινοί ψαράδες. Η εποχή του ψαρέματος ξεκινούσε την 1η Απριλίου. Όσο καλοί ψαράδες όμως και να ήταν, την εποχή αυτή του χρόνου τα ψάρια πιάνονται δύσκολα. Έτσι και αυτοί, όπως προστάζει ο "κώδικας δεοντολογίας" των ψαράδων όλων των εποχών, έλεγαν ψέματα σχετικά με τα πόσα ψάρια είχαν πιάσει. Αυτή η συνήθεια, έγινε με το πέρασμα του χρόνου έθιμο 

 Από τη Γαλλία 

 Η δεύτερη εκδοχή, που θεωρείται και πιο βάσιμη ιστορικά, θέλει γενέτειρα του εθίμου την Γαλλία του 16ου αιώνα. Μέχρι το 1564 η πρωτοχρονιά των Γάλλων ήταν η "1η Απριλίου". Την χρονιά αυτή όμως, και επί βασιλείας Καρόλου του 9ου, αυτό άλλαξε και Πρωτοχρονιά θεωρούνταν πλέον η 1η Ιανουαρίου. Στην αρχή αυτό δεν το δέχτηκαν όλοι οι πολίτες. Οι αντιδραστικοί συνέχιζαν να γιορτάζουν, την παλαιά πλέον, πρωτοχρονιά τους την 1η Απριλίου, ενώ οι υπόλοιποι τους έστελναν πρωτοχρονιάτικα δώρα για να τους κοροϊδέψουν. Το πείραγμα αυτό μετατράπηκε με τον καιρό σε έθιμο. 

 

Το έθιμο στην Ελλάδα 

 Το έθιμο αυτό ήρθε και στην Ελλάδα και διαφοροποιήθηκε αποκτώντας μια ελληνική χροιά. Η βασική ιδέα βέβαια παρέμεινε ίδια. Λέμε αθώα ψέματα με σκοπό να ξεγελάσουμε το «θύμα» μας. Σε κάποιες περιοχές, θεωρούν ότι όποιος καταφέρει να ξεγελάσει τον άλλο, θα έχει την τύχη με το μέρος του όλη την υπόλοιπη χρονιά. Σε κάποιες άλλες πιστεύουν ότι ο «θύτης» θα έχει καλή σοδειά στις καλλιέργειες του. Επίσης το βρόχινο νερό της πρωταπριλιάς, θεωρούν μερικοί, ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Όσο για το «θύμα», πιστεύεται ότι, σε αντίθεση με τον «θύτη», θα έχει γρουσουζιά τον υπόλοιπο χρόνο και πιθανότατα αν είναι παντρεμένος θα χήρεψει γρήγορα. 

 Σύμφωνα με τον Έλληνα λαογράφο Λουκάτο το έθιμο αυτό αποτελεί ένα σκόπιμο "ξεγέλασμα των βλαπτικών δυνάμεων που θα εμπόδιζαν την όποια παραγωγή" όπως είναι η αρχή του μήνα τόσο για τον Μάρτιο, όσο και τον Απρίλιο υποχρεώνοντας πολλούς να λαμβάνουν διάφορα "αντίμετρα" (αλεξίκανα μέτρα). Επίσης και ο Έλληνας λαογράφος Γ. Μέγας συμφωνεί πως η πρωταπριλιάτικη "ψευδολογία" παραπλανά ελλοχεύουσες δυνάμεις του κακού, έτσι ώστε να θεωρείται από τον λαό ως σημαντικός όρος μαγνητικής ενέργειας (έλξης ή αποτροπής) για μια επικείμενη επιτυχία.

  ΠΗΓΗ http://el.wikipedia.org

Read More