Μια φορά ένας αγρότης είχε έναν γάιδαρο.
Γέρασε ο κακόμοιρος και κάποια μέρα, εκεί που περπατούσε στο λιβάδι, έπεσε μέσα σε ένα πηγαδι.
Προσπάθησε μα δεν μπορούσε να βγει.
Τον βρήκε το αφεντικό του, προσπάθησε κι εκείνος αλλά δεν τα κατάφερε.
Σκέφτηκε λοιπόν οτι μιας και ο γάιδαρος ήταν γέρος και το χαντάκι έπρεπε να κλειστεί, να κάνει δυο δουλειές μαζί.
Κάλεσε τους χωριανούς, τους έδωσε από ένα
φτυάρι και όλοι μαζί έριχναν χώμα μέσα στο πηγαδι να θάψουν τον γάιδαρο και να κλείσουν το πηγαδι.
Μόλις το ζωντανό κατάλαβε τι συνέβαινε, έκλαιγε, μα κανένας δεν του έδινε σημασία.
Ξαφνικά όμωςσιώπησε.
Ολοι αναρωτήθηκαν τι έγινε.
Δεν έκλαιγε όταν του πετούσαν χώμα.
Εκείνος, κάθε φτυαριά που του έρχονταν στην πλάτη, την τίναζε και έπεφτε στα πόδια του το χώμα. Έτσι συνέβαινε να πατάει το χώμα και να ανεβαίνει εκείνο και στο τέλος γέμισε το πηγαδι και ο γαίδαρός μας βγήκε καμαρωτός καμαρωτός.
Ηθικό δίδαγμα:
Η ζωή θα σου ρίχνει πολλές φτυαριές με ακαθαρσίες. Κάθε είδους.
Το κόλπο είναι να τις τινάζεις από πάνω σου και να ανεβαίνεις από το πηγαδι πατώντας τη βρωμιά.
Μπορούμε να βργούμε από το οποιοδήποτε πηγαδι όχι με παραίτηση αλλά με αποφασιστηκότητα.
Κάθε φτυαριά και ένα βήμα προς τα πάνω!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου